martes, 15 de septiembre de 2009

Náufrago

Víctor Campio, de nuevo, porque llega el otoño y él habla de su otoño y el mío:

Náufrago son de vida, pero vivo / Náufrago soy de vida, pero vivo
Crucei do mar verán e primavera / Crucé del mar verano y primavera
Outono vive en min. Inverno espera / Otoño vive en mi. Invierno espera
de novo ó neno que conmigo estivo. / de nuevo al niño que conmigo est(u)vo

Aquel neno afogou.(Eu sobrevivo). / Aquel niño se ahogó. (Yo sobrevivo)
¿Mora no mar? Era un soñeiro. Era / ¿Mora en el mar? Era un soñador. Era
espiga do meu sol. Cómo quixera / espiga de mi sol. Cómo quisiera
retelo aquí conmigo, redivivo! / retenerlo conmigo, redivivo!

Inverno espera o seu regreso. Cando / Invierno espera su regreso. Cuando
neno tan meu retorne do seu onte, / niño tan mío regrese de su (ayer)
atoparame ainda navegando, / ha de encontrame aún navegando,

orfo de soños, por un mar baldío. / Huérfano de sueños, por un mar baldío
Eu bicareino con amor na fronte, / Yo besarele con amor la frente
o corazón tremándome e frío. / el corazón temblándome de frío.

Yo no se traducir, solamente deseo que no perdais el significado. Hay que leerlo en voz alta, con su propia rima y ritmo.